Midlake uit Denton, Texas maakt in 2006 een opmerkelijk debuut. ‘The Trials of Van Occupanther’ is eigenlijk hun tweede album, maar op dit eigenste album wordt een opmerkelijke andere koers gevaren. Hun folkrock ontdoet zich van de traditionele folksound zoals die zich aan het begin van de ‘70 gevormd had met groepen als Fairport Convention, Pentangle en Steeleye Span en wordt echt muziek voor de 21e eeuw. De folk bestaat alleen nog in de manier van samenzingen, die heel bepalend is gekoppeld aan knappe melodieën. Zanger van het eerste uur Tim Smith verlaat de groep na het volgende album ‘The The Courage of Others’ (2010) en de groep wordt herschikt met lead gitarist Eric Pulido als zanger/frontman samen met nieuwe leden. Alleen drummer McKenzie Smith en gitarist/toetsenist Eric Nichelson blijven. Ondanks die tegenslag herpakt Midlake zich in 2013 met het album ‘Antiphon’. Op dit album behoudt Midlake zijn herkenbare melancholieke folk meets (prog) rocksound met prachtig gelaagde meerstemmige vocalen maar wordt meer dan voorheen de rockkant opgezocht. Om allerlei redenen zoals projecten van individuele bandleden en het stichten van een familie blijft de zelf opgelegde hiatus in 2014 duren tot 2020. Tijdens de pandemie komen de bandleden opnieuw samen voor de opnamen van een nieuw album ‘For the Sake of Bethel Woods’ (2022) als hommage aan de overleden vader van bandlid Jesse Chandler. Die was destijds als 16 jarige al liftend tot op het legendarische Woodstock festival in 1969 geraakt en vroeg zijn zoon in een droom om de band terug samen te brengen voor een nieuw album. En zo geschiedde.

Het nieuwe album is het resultaat van wat Midlake doorheen de jaren is geweest met een update van hun sound in nog beter uitgewerkte songs. Na een korte Noord-Amerikaanse tour is wegens de pandemie de band eindelijk terug in Europa met vandaag in Trix het eerste concert van die tour. Midlake is nog steeds een cultband aanbeden door een kleine maar fervente groep van fans die de groep doorheen de jaren met heel wat onderbrekingen is blijven volgen. Na een gesmaakt optreden van de Britse Bess Atwell in duo met gitarist Chris Matthewson staat Midlake om 21.10 uur op het podium.

De line-up bestaat vooraan van links naar rechts uit Jesse Chandler (keys, mellotron, (dwars)fluit), Eric Pulido (zanger, gitaar) en Joey McClellen (gitaar) en achteraan uit McKenzie Smith (drums), Scott Lee (basgitaar) en Eric Nichelson (keys, gitaar). Meteen wordt afgetrapt met een trits songs van het nieuwe album. “Commune” opent net als op het album in heel herkenbare sferen direct en kort gevolgd door het overdonderende uptempo drumgeluid van “Bethel Woods” met gelaagde driestemmige samenzang en aan het eind een stevige gitaarsolo van gitarist Joey McClellen. Het daarop aansluitende “Glistening” werkt zeer verslavend mede door een aanhoudend gitaartje in een prog structuur afgerond in het 2de langzame deel met intrigerend slidespel. Heel wat Midlake songs gaan gepaard met een daverende rock intro met drums en bas sterk aanwezig in de geluidsmix. Zo klinken de oude nummers “We Gathered In Spring” en “Young Bride” (beiden uit The Trials of Van Occupanther, 2006) even stevig als de nieuwe songs. De oude songs hoewel 16 jaar oud hebben live volledig de Midlake upgrade/treatment ondergaan: een eigen krachtige sound waarin de instrumenten individueel herkenbaar zijn in functie van de totaalbeleving van de song, een meeslepend geluid dat wanneer het aanslaat zoals hier je volledig meesleurt.

Dan volgen twee songs uit de opvolger ‘The Courage of Others’, het trage met (dwars)fluit ingeleide “Acts of Man” met een geweldig mooi refrein en het forse “Children of the Grounds” met een kenmerkend dik aangezet refrein in driestemmige samenzang omstuwd door gedreven drumwerk. Het rockgehalte wordt nog meer uitgespeeld bij het groots opgezette “Antiphon” waarin de bescheiden drummer McKenzie Smith van bij de intro stevig aanwezig is in de geluidsmix dat start als een hypnotische rocksong en openbloeit tot een gemene rocksong. Het melodieus psychedelisch aandoende “Aurora Gone” ook uit ‘Antiphon’ is een welgekomen rustpunt alvorens Midlake uitpakt met “Meanwhile…” de nieuwe single, een popsong met het vertrouwd Midlake geluid dat haaks staat op alles wat Midlake boeiend maakt, voorwaar de minst goede nieuwe song van de avond.

Zanger Eric Pulido laat meermaals horen hoe blij hij is om hier terug te mogen staan en wil graag nog een paar nieuwe songs spelen. “Feast of Carrion” klinkt zeer Floydiaans met een mooie melodie, een mooi refrein “Oh come release me to carry on/ Oh come release me now” op een bedje van fluit en drie stemmige samenzang. Die lieflijke aanzet krijgt echter een stevig vervolg waarin alle bandleden individueel bijdragen in samenspel aan een dikke rocksound met toch voldoende nuance. Prachtig geslaagd!

Het daarop volgende “Noble” is een beetje een buitenbeentje. Het gaat over McKenzie Smith’s zoontje dat aan een zeldzame aangeboren hersenaandoening lijdt, over diens vader, over familiebanden en nog veel meer… Het is een gelaagd nummer dat langzaam start met een piano intro en zweverige mellotron klanken. Het klinkt pastoraal met gelaagde achtergrondstemmen, halfweg blijkt het wat weg te deemsteren maar toch weet Zanger Eric Pulido aan het eind de juiste toon te vinden binnen een meeslepend gelaagd geluid dat je helemaal onderdompelt. Mooi! Het catchy “Roscoe” van weleer doet het nog altijd prima. Het is meedansen, meezingen op deze melodieuze Midlake klassieker. Dan trekt Midlake als afsluiter nog eens alle rockregisters open voor een noisy chaotisch “The Old and The Young” waarin alle Midlake ingrediënten worden uitgespeeld. Eens te meer blijkt Midlake een stevige rock band te zijn geworden sinds het aantreden van gitarist Joey McClellen die ook live zeer bepalend is. Het is wat jammer voor een band die op plaat wel de nodige subtiliteit behoudt in het exploreren van de folk (prog) rock naar een eigen geluid. De fans hebben genoten en een toegift kan niet uitblijven. Dat wordt het vriendelijke “Head home” met een fluit Intro die doet denken aan “Going up the country” (Canned Heat). Dit is classic Midlake met een mooi refrein, meerstemmige zang, melodieus, een rockende gitaar, knap samenspel maar uiteindelijk wordt het toch een rechttoe rechtaan rocksong met een steeds herhalend refrein en nog eens een zoveelste gitaarsolo. Tja…

Als rockoptreden met een gebalde Midlake sound was dit een fantastische avond, als folk-rock liefhebber met een hang naar kleurrijke harmoniezang en interesse voor het evoluerend folk (prog) geluid van Midlake waarbij de subtiliteiten van de albumversies in spannende arrangementen naar het podium worden omgezet was het een tegenvaller.

Marc Buggenhoudt

Foto's © Yvo Zels

Setlist
1. Commune (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
2. Bethel Woods (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
3. Glistening (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
4. We Gathered In Spring (The Trials of Van Occupanther, 2006)
5. Young Bride (The Trials of Van Occupanther, 2006)
6. Acts of Man (The Courage of Others, 2010)
7. Children of the Grounds (The Courage of Others, 2010)
8. Antiphon (Antiphon, 2013)
9. Aurora Gone (Antiphon, 2013)
10. Meanwhile… (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
11. Feast of Carrion (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
12. Noble (For the Sake of Bethel Woods, 2022)
13. Roscoe (The Trials of Van Occupanther, 2006)
14. The Old and The Young (Antiphon, 2013)
Encore:
15. Head home (The Trials of Van Occupanther, 2006)